Deep brain stimulation in idiopathic Parkinson’s disease

Parkinson’s disease (PD) is the second most common neurodegenerative and progressive neurological disorder characterized by tremors, rigidity, bradykinesia, and postural instability. Changes of disease in PD pathophysiology are observed in melanin-containing dopaminergic cells in the substantia nigra. While neuronal loss and gliosis are observed in this region, the remaining neurons may contain cytoplasmic inclusions called Lewy bodies.
Deep Brain Stimulation (DBS), is the method of application with the highest patient satisfaction among device-assisted treatments in advanced PD. The DBS method is frequently preferred in cases where the disease progresses, drug treatment does not respond, and freezing and on-off dyskinesias begin. The most preferred method among these is subthalamic nucleus (STN) DBS. DBS treatment improves not only motor symptoms but also non-motor symptoms.
The success of DBS is based on adequate response to levodopa, appropriate patient selection, successful neuroanatomical and radiological localization of the target area, and a team experienced in motion sickness.
Many studies are being conducted to understand the mechanism of action of deep brain stimulation, the effectiveness of which has been proven by various studies. The excitation and suppressive effects provided by the electrodes are processed with a complex neuronal network and clinical results are obtained. In this article, deep brain stimulation tricks, choosing appropriate patients, and mechanisms of action in Parkinson’s disease will be summarized.

İdiyopatik Parkinson hastalığında derin beyin uyarımı

Parkinson hastalığı (PD), tremor, rijidite, bradikinezi ve postural instabilite ile karakterize ikinci en yaygın nörodejeneratif ve ilerleyici nörolojik hastalıktır. PD patofizyolojisindeki değişiklikler, en belirgin olarak substantia nigradaki melanin içeren dopaminerjik hücrelerde gözlenir. Bu bölgede nöron kaybı ve gliozis görülürken, sağlam kalan nöronlar Lewy cisimcikleri adı verilen sitoplazmik inklüzyonlar içerebilir.
İleri PD’de cihaz destekli tedaviler arasında hasta memnuniyeti en yüksek uygulama yöntemi olan Derin Beyin Stimulasyonu’dur (DBS). Hastalığın ilerlediği, ilaç tedavisinin önceki kadar yanıt vermediği, donma ve on-off diskinezilerinin başladığı durumlarda DBS tedavi yöntemi ile nöromodülasyon, sıklıkla tercih edilmektedir. Subtalamik çekirdek (STN) DBS, bunlar arasında en çok tercih edilen yöntemdir. DBS tedavisi sadece motor semptomlara değil aynı zamanda non-motor semptomlara da fayda sağlamaktadır.
DBS’nin başarısı, levodopaya yeterli yanıt, uygun hasta seçimi, hedef bölgenin başarılı nöroanatomik ve radyolojik lokalizasyonu ve hareket hastalıkları konusunda deneyimli bir ekibe dayanmaktadır.
Etkinliği çeşitli çalışmalarla kanıtlanmış olan derin beyin stimülasyonunun etki mekanizmasını anlamak için birçok çalışma yapılmaktadır. Elektrotların sağladığı uyarma ve baskılayıcı etkiler, karmaşık bir nöronal ağ ile işlenerek klinik sonuçlar elde edilir. Bu yazıda Parkinson hastalığında derin beyin stimülasyonu, tedavi başarısında püf noktalar, uygun hasta seçimi ve DBS’in etki mekanizmaları incelenecektir.